آیات
مهدویت در قرآن
(اِنَّما
اَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْم هاد)( [2] )
]«تو
فقط بيم دهنده اى و براى هر گروهى هدايت كننده اى است».[
و
آيه:
(لا يَنالُ عَهدِى الظّالِميِنَ)( [3] ).
]«پيمان
من به ستم كاران نمى رسد! ـ و تنها آن دسته از فرزندان تو كه پاك و معصوم مى
باشند، شايسته اين مقامند».[
و
آيه
(اَفَمَنْ يَهدى اِلَى الْحَقِّ اَحَقّ اَنْ يُتَّبَعَ)( [4] ).
]«آيا
كسى كه هدايت به سوى حق مى كند براى پيروى شايسته تر است».[
اين
آيات از آن جهت به اين مطلب دلالت دارند كه از آن ها خالى نبودن جامعه از امام و
عصمت صاحب مقام امامت و اعلميّت او از ديگران استفاده مى شود كه اين امر از اصول
اعتقادى اختصاصى شيعه است و از آيه شريفه:
(يا
اَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اَطيعُوا اللهَ وَ اَطيعُوا الرَّسُولَ وَ اُولِى
الاَْمْرِ مِنْكُمْ)( [5] )
]«اى
كسانى كه ايمان آورده ايد! اطاعت كنيد خدا را! و اطاعت كنيد پيامبر خدا را و اولو
الامر ]= اوصياى پيامبر[».[
اين
مبناى شيعه ـ كه امام و ولى امر بايد معصوم باشد ـ استفاده مى شود. زيرا در اين
آيه به طور مطلق دستور داده شده كه از اولى الامر اطاعت شود. اطاعت از رسول را كه
در مطلق امور است با اولى الامر در يك كلمه ـ يك صيغه امر اَطيعُوا ـ پيش هم بيان
كرده است.
بديهى
است كسى كه مؤمنين اين گونه به طور مطلق مأمور به اطاعت از او مى شوند بايد معصوم
و بركنار از خطا و اشتباه باشد، و چنانكه مسلّم است در بين تمام فرقه هاى اسلامى
فقط شيعه قائل به عصمت امام است.
علاوه
بر اين، تفاسير و احاديث معتبر نيز به اين دلالت دارند كه مراد از آيه كريمه
(اَطيعُوا اللهَ...) و آيات ديگر، ائمّه اثنى عشر(عليهم السلام)است و در اين
تفاسير به نام هاى مبارك آن بزرگواران هم تصريح شده است.
و
اما در مورد جهان گير شدن دين اسلام و غلبه آن بر تمام اديان كافى است به آيات 32
و 33 از سوره توبه، و آيه 28 از سوره فتح، و آيه 6 و 8 از سوره صف، و آيات متعدد
ديگر توجه شود، در آن ها وعده ظهور و غلبه دينِ حق بر تمام اديان داده شده است
وَعده اى كه با ظهور حضرت مهدى(عليه السلام)تحقق خواهد يافت و اين تخلف ناپذير
است.
و
اما در خصوص ظهور حضرت مهدى(عليه السلام) آيات بسيارى به آن تفسير شده كه در كل
متجاوز از يك صد آيه است و كتاب «المحجّة فيما نزل فى القائم الحجّة» همه آن ها را
گردآورى كرده است.
و
از جمله آن ها است اين آيه كريمه:
(وَعَدَ
اللهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُم وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ لَيَستَخلِفَنَّهُم فِى
الاَْرضِ كَمَا استَخْلَفَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم وَ لَيُمَكّنَنَّ لَهُم دينَهُمُ
الَّذِى ارتَضى لَهُم وَ لَيُبَدِلَنَّهُم مِن بَعدِ خَوفِهِم اَمناً يَعبُدُونَنى
لا يُشرِكُونَ بى شَيئاً وَ مَن كَفَرَ بَعدَ ذلِكَ فَاُولئكَ هُمُ الفاسِقُونَ)(
[6] ).
]«خداوند
به كسانى كه از شما ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده اند وعده مى دهد كه
قطعاً آنان را حكمران روى زمين خواهد كرد همان گونه به پيشينيان آن ها خلافت روى
زمين را بخشيد و ترسشان را به آرامش و امنيت مبدّل مى كند آن چنان كه تنها مرا مى
پرستند و چيزى را شريك من نخواهند ساخت و كسانى كه پس از آن كافر شوند آن ها
فاسقانند».[
و
اين آيه كريمه: (وَ نُريدُ
اَن نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ استُضعِفُوا فِى الاَْرضِ وَ نَجعَلَهُم اَئِمَّةً وَ
نَجعَلَهُمُ الوارِثينَ)( [7] ).
]«ما
مى خواهيم بر مستضعفان زمين منت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان روى زمين قرار
دهيم».[
و
اين آيه كريمه: (وَ لَقَد
كَتَبنا فِى الزَّبُورِ مِن بَعدِ الذِّكرِ اَنَّ الاَْرْضَ يَرِثُها عِبادِىَ
الصّالِحُونَ)( [8] ).
]«در
زبور بعد از ذكر ـ تورات ـ نوشتيم بندگان شايسته ام وارث ـ حكومت ـ زمين خواهند
شد!».[
[2] ـ سوره رعد (13)، آيه 7.[3] ـ سوره بقره
(2)، آيه 124.[4] ـ سوره يونس (10)، آيه 35.
[5] ـ سوره نساء (4)، آيه 59.[6] ـ سوره نور
(24)، آيه 55.[7] ـ سوره قصص (28)، آيه 5.
[8] ـ سوره انبياء (21)، آيه 105.
.........................................
.............................................
...............................................
........................................
..............................................
.................................
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
نویسنده: 
