به نام حق...
امروز داشتم ميرفتم کلاس زبان اما تو راه يک چيزايی ديدم که:
چنديدن و چند پسر و دختر تو راه ، تو اتوبوس ، تو خيابون و...
انگار که داری تو خيابان های لندن راه ميری!
بعد به خودم گفتم که آخه هزاران شهيد و هزارن جانباز معلول يا شيميايی که 8 سال
از عمر خودشون رو به جای لذت بردن از زندگی ، رفتن بجنگن برای چی بود؟
مگه برای نآموس من و تو نبود؟
مگه برای دفاع از تو و زندگيت نبود؟
اگه اونا نبودن که الان سرباز های امريکايی داشتن به نآموس ما تجاوز ميکردن!
حالا جواب اين همه شهيد رو چی ميدی؟
جواب کسی که هم زنش هم بچش دارن از شیمیایی بودن باباشون رنج ميبرن رو چی ميدی؟
چی داری که بگی؟
حالا ميای ميگی آزادی ندارم؟
ميدونی آزادی چيه؟
اينه که وقتی تو خيابون داری راه ميری ميدونی به سلامت به مقصد ميرسی.
اما قدر نميدونی!
آخه مرد بي غيرت نميفهمی که زنت با اون قيافه مياد بیرون چی ميشه؟مگه زن تو نیست؟ پس چرا پسری که داره از کنارت رد میشه باید به زنت نگاه کنه؟چرا زنت رو برای خودت نگه نمیداری؟
حتما نميدونی که جلوش رو نميگيری!
آخه چرا خون شهيد ها را پای مال ميکنيد؟
مگه مسلم نيستيد؟
مگه نميدونی وقتی اون دختر 3 ساله رو کتک ميزدند نگفت بابا من رو زدند
گفت بابا چادر از سرم کشيدند!
نميدونی زينب برای حجاب چه کرد؟
مگه مسلم نيستی؟
مگه آدم نيستی؟
خدايا قدرتی به من بده تا بتونم جوابی صريح به همشون بدم.
جوابی که ديگه نتونن حرفی بزنّد...
پس تا ايران 1404
به اميد ايرانی آباد در 1404
اين دل نوشته ها ادامه دارد...

درحسینه ي دلم سینه زنی ست!

با تشکر ازmycolony که برای ما مطلب گذاشتند

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: